شهيد بسيجي دكتر مصطفي چمران



خدايا ؛ پستي دنيا و ناپايداري روزگار را هميشه در نظرم جلوه گر كن تا فريب زرق و برق عالم خاكي مرا از ياد تو دور نكند

خدايا ؛ من كوچكم ، ضعيفم ، ناچيزم ، پر كاهي در مقابل طوفانم . خوش دارم گمنام و تنها باشم تا در غوغاي كشمكش هاي پوچ مدفون نشوم .

خدايا ؛ دردمندم . روحم از شدت درد مي سوزد . قلبم مي جوشد ، احساسم شعله مي كشد و بند بند وجودم از شدت درد شيحه مي زند .

مرا در بستر مرگ آرامش بخش

خسته شده ام ، پير شده ام ، دلشكسته ام ، نا اميدم ، و ديگر آرزويي ندارم .

احساس مي كنم اين دنيا ديگر جاي من نيست ، با همه وداع مي كنم

مي خواهم فقط با خداي خود تنها باشم

خدايا ؛ از عالم و عالميان مي گريزم به سوي تو مي آيم .